صدای قدسی اشراق،
با عطر صلوات درآمیخته است.

تولد گل‏های محمدی، رویشی از مهتاب را
سر باغچه لحظه ‏ها ریخته است.
زمین، حق دارد در خود نگنجد
از این بشارت حجیم.

مژده امروز، چونان چشمه‏ ای از امید،
در همه‏ جا جاری است.

کاخ‏های هراس، به خاکستر شومی خویش نشسته ‏اند.
لرزه بر طاقت طاق کسرا افتاده است.
آتشکده فارس، مرده‏ ای بیش نیست؛
مقابل خورشید لایزال حجاز.

نسیم بهاری، لابه‏ لای درختان اندیشه
وزیدن گرفته است.

قلم، با طرز دیگری از عشق روبه ‏رو شده است.
سلام است و جلوه‏ های سپید در زمین، ترنم رونق گرفته است.
صدای شادی و صلوات، به موازات خرد شدن بت‏های جاهلی، شنیده می‏شود.

نیک‏خویی و پارسایی،
به زوایای مختلف زندگی کشیده می‏شود.

تکرارهای هوس ‏آلود مشرکان، درهم شکسته می‏شود.
عمری بود که رنج ‏های بشر از بیهودگی زندگی، از شماره گذشته بود.
سال‏ها زور و جهل، بندگان را در کام خویش فرو می‏کشید.

امروز اما، روز رهایی از یوغ تاریکی شب‏های یلدا است.
برخیزیم؛ ما نیز با نقل و صلوات، به استقبال امروز برویم!